Hertshoornvaren - Platycerium

Deze prachtige varen verdient een eigen verhaaltje. De zachte bladeren die, de naam zegt het al, op de hoorns van een hert lijken, spreken menig plantenliefhebber aan en verleiden tot koop. Zoals echter bij de meeste kamerplanten, hangt ook aan deze varen een gebruiksaanwijzing. In de  oorspronkelijke habitat leeft de varen als epifyt op een boomtak in een tropische omgeving. Deze omstandigheden zijn nauwelijks te kopiëren in onze droge, verwarmde woonkamers, maar met een beetje kunst en vliegwerk en wat groen in de vingers kom je een heel eind.

De Hertshoorn is een langzame groeier met 2 soorten bladeren. Allereerst de bruine komvormige bladeren bij de basis. Deze zijn erg belangrijk voor de plant. Zij houden het vocht vast, zodat de wortels niet uitdrogen en verzamelen humus, dat weer als voedsel voor de wortelstok dient. De grote leerachtige bladeren die er uit zien als een gewei, zijn de smaakmakers van de plant. De zachte donsachtige bladeren zijn erg decoratief en bij gezonde planten staan de bladeren fier rechtop. De jonge planten worden geleverd in potten, maar beter is het de plant na aankoop te verpotten, omdat de schutbladeren zich in verloop van tijd om de pot klemmen, waardoor verpotten bijna onmogelijk wordt zonder de plant te beschadigen.  Vastbinden op een blok hout of stuk kurkschors omkleed met veenmos of plaatsen in een (hanging basket) mand bekleed met mos is  het meest ideaal.

Water geven kan het best zoals het ook in de natuur gebeurt bij een flinke regenbui, een flinke plens in 1 keer, goed uit laten lekken en vooral in de zomer bij hoge temperaturen flink sproeien en nevelen. De zachte donslaag beschadigt niet van regelmatig sproeien. De plant is gevoelig voor dopluis en bladluis. Bij dopluis de luis voorzichtig aanstippen met een wattenstaafje met spiritus en bij bladluis sproeien met water. Een luizenplaag is meestal te herkennen aan vieze plakkerige afscheiding rondom de plant. Dit is honingdauw dat wordt afgescheiden door de luizen. Mieren zijn er dol op en houden de kolonie in stand. Het is te verwijderen met een oplossing van water en schoonmaakazijn. Uiteraard niet bij kwetsbare houtsoorten.

Algemene verzorgingsregels voor de zomer:
Temperatuur: tussen de 13 en 24 graden.
Water: veel water - regelmatig sproeien en nevelen
licht: licht beschaduwd.

Algemene verzorgingsregels voor de winter:
Temperatuur: Rond de 10 graden, liever niet kouder
Water: net vochtig houden
licht: veel indirect licht.

Voeding: van het late voorjaar tot einde zomer, 1 x in de 2 weken, wat vloeibare plantenvoeding.

De Hertshoorn is een mooie decoratieve plant, maar vereist wel een beetje aanpassing om de noodzakelijke tropische omstandigheden een beetje na te bootsen.

Laatste aankoop. Als miniplantje op een stuk hout gebonden en bedekt met spagnum. Op een keramieke schaal gelegd. 1 x in de week een scheut water erover. Foto nav de laatste reactie,

Heermoes: het medicijn

Als onkruid is het Heermoes (Latijnse naam Equisetum arvense)  niet echt een geliefde plant in onze tuinen. Toch zijn er ook positieve dingen over de plant te melden. Vooral in de kruiden geneeskunde worden er mooie dingen over Heermoes verteld.

Zo gebruikten de Romeinen de plant als schuurmiddel van potten en pannen en werd de plant in de middeleeuwen gebruikt om tin en fijn houtwerk te borstelen. 

 De oude Grieken gebruikten de plant al als middel om het bloeden van wonden te stoppen, bij het  helen van botbreuken en het verzachten van schaafwonden. Dit alles door de de mineralen en vitamines die de plant in hoge mate bevat. Kruidendokters zijn dol op de plant en schrijven hem voor bij bloedarmoede en algehele slapheid. Verder verhardt hij de nagels, brengt futloos haar weer tot leven en voorkomt vetafzetting in de aderen. Als gorgeldrank en inwendig om nierstenen te behandelen en inwendige bloedingen te stelpen.  Kortom er wordt een heel scala aan geneeskrachtige eigenschappen aan deze plant toegedicht.

De fytotherapie kent nog meer toepassingen van deze plant: het elastisch vermogen van de plant wordt hier aangewend voor het herstel van pezen (bij o.a. de tennisarm), bij botontkalking, reuma en artritis. De aanwezigheid van Siliciumdioxide in de plant zou hiervoor verantwoordelijk zijn.

Op culinair gebied is er niets te vinden dat deze plant iets geliefder of meer getolereerd maakt. De plant is ronduit vies en hooguit eetbaar als er niets anders meer voorhanden is.

Uiteraard wordt het zelf knoeien en samenstellen van smeerseltjes en drankjes ten zeerste ontraden. Kruidendokters daarentegen kunnen wel geraadpleegd worden. Mocht je een overdaad aan Heermoes in de tuin hebben dan kun je nog altijd overwegen, de oogst aan te bieden aan een kruidendokter of fytotherapeut (mits hij/zij natuurlijk zelf oogst) in ruil voor enkele kruidenmengsels.