Kruidje Roer me niet en Mimosa.

Zij is een echt "Kruidje Roer me niet" werd door mijn oma regelmatig tegen mij gezegd, als ik boos en onvriendelijk reageerde. Pas jaren later ontdekte ik dat het hier om een plantje gaat, de Mimosa Punica, dat bij de minste aanraking de bladeren sluit en laat hangen. Na een paar minuten openen de blaadjes zich weer om bij een volgende aanraking de bladeren weer te sluiten.


 In de kas van de Leidse Hortus staan diverse exemplaren, met het vriendelijke maar ook nadrukkelijke verzoek de bladeren niet aan te raken. Veelvuldig aanraken verkort de levensduur van het  plantje aanzienlijk en dat willen wij uiteraard niet op ons geweten hebben. De vreugde was ook groot dat ik op mijn zoektocht naar zaden een zakje  met het zaad van de Mimosa Punica vond. Het is een vrij makkelijk te kweken plantje, wel goed warm en na verspenen op een lichte, beschutte plaats zetten. Wel redelijk vochtig houden en vooral niet te nat. Is het verval eenmaal ingezet (de bladeren verdrogen razendsnel) dan is er ook geen redden meer aan. Bij temperaturen onder de 18 graden sluiten de bladeren niet meer. In een glazen stolpvaas groeit de  Mimosa tot ongekende lengte.  Met wat liefde en groene vingers beloont het plantje je met schattige pompoenvormige bloemetjes in de kleuren lila of geel.  Mijn exemplaren zijn allemaal ongeveer 1 jaar oud geworden. Ieder jaar kweek ik weer een paar exemplaren op en er is altijd wel iemand die ik er een plezier mee kan doen.


DE FRANSE MIMOSA: komt van de Acacia, ook weer niet te verwarren met de in Nederland veel voorkomende valse Acacia. Hier gaat het om de ultieme Franse lentebode: Bloem van de Acacia
Mimosa

Iedere tuinliefhebber kent ze wel:  de groene plastic zakken mimosatakken in het voorjaar bij de bloemist of de  bloemenafdeling van de supermarkt. De bloemen en de bijgeleverde voeding  roepen altijd twee herinneringen bij mij op. De voeding doet mij denken aan vroeger toen ik als kind  veel last had van keelpijn had. Mijn moeder had daar altijd een paardenmiddel voor. Namelijk spoelen met Superol. De voeding voor de Mimosa ruikt precies hetzelfde. Als tenslotte na 6 uur  de plastic zak dan van de takken wordt gehaald, dringt de volgende herinnering zich op. Warme Franse lentedagen en terrasjes met bagets en Roquefort. Het fijne blad en de wolkige bloemen van de Mimosa zijn HET visitekaartje van de Franse lente. Als hebberige tuinliefhebber ben ik best jaloers op de Fransen die zoveel lieflijkheid zomaar in het wild hebben groeien. Tot een paar jaar geleden. Een vrolijke dinsdagochtend in mei. Ik was jarig en kreeg van een  kennis een envelopje met  (toen nog) tien Nederlandse guldens erin. “Koop er zelf maar een plant voor, ik weet toch niet wat je nog nodig hebt”. Nou dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Ik ben  een vaste klant bij de diverse plantenkramen op de Purmerendse dinsdagochtendmarkt. Tot mijn verrassing had één van de verkopers iets geheel nieuws staan. De mimosa  als struik maar dan met geheel onbekend blad. Volgens de verkoper betrof het hier de winterharde versie van de Franse mimosa. Het tientje verwisselde heel snel van eigenaar en met de goede raad de plant op een beschutte plaats te zetten werd mij veel plezier gewenst met de aankoop. Het meest zonnige en beschutte plekje  in de tuin werd met enige moeite vrijgemaakt, omdat ik nu eenmaal erg moeilijk de ene plant voor de andere kan offeren. Maar met de nodige creativiteit stond de mimosa tenslotte op de zijn plaats.

De hele zomer heb ik inderdaad plezier van de struik gehad. Ik was helemaal in de wolken met mijn “Hollandse” Mimosa.

Helaas, de eerste de beste nachtvorst overleefde de plant niet! Hij was dus absoluut  niet winterhard en ik voelde mij knap bedonderd.  Dit voorjaar stond de plant weer op de markt. Ik  stapte dus gelijk  naar de verkoper, die verwees mij echter fijntjes naar het kaartje dat aan de plant hing. Inderdaad daar stond het duidelijk op. In de winter naar binnen op een koele  plaats laten overwinteren. Op het door mij aangekochte exemplaar had geen kaartje gehangen, anders had ik hem zeker in een pot gezet en ’s winters binnengehaald. Ik heb mij nog kunnen inhouden want de plant werd inmiddels aangeboden voor tien euro  maar ik denk toch dat de Mimosa dit jaar in een pot op het terras zal staan en met de eerste nachtvorst met de citrusplant en de Brugmansia naar binnen verhuist zodat ik de Franse lente toch een beetje in de Purmerendse tuin kan binnenhalen.

Inmiddels heb ik zaden weten te bemachtigen van de Acacia en ga een poging wagen om de plant op te kweken als kamerplant. Wordt vervolgd.