Het is een ware slachting geweest na de zachte januari maand en de strenge vorst in februari 2012, die toch bijna tot de zoveelste elfstedenstocht leidde. De natuur trekt zich niets aan van extreme weersomstandigheden. Door de zachte januarimaand verkeerde de natuur in de veronderstelling dat de lente aanstaande was. Rozen begonnen al uit te botten en allerhande bollen staken de kop al op. Ook de Helleborus liet zich niet onbetuigd. De extreem koude februarimaand maakte aan dit te vroege lenteoffensief een abrupt eind.
Gevolg: zwarte Photinias, Viburnums, Camellia's, Liguster, Bamboe; verschrompelde narcissen, maar bovenal de rozen. Ik heb diverse rozen in mijn tuin staan. O.a. rode klimroos, de gele Graham Thomas, de klimroos New Dawn. Vooral de Graham Thomas was een echte blikvanger in mijn tuin. Ongeveer 2.50 hoog en flink vertakt, zorgde hij voor een rozenpracht van juli tot ver in augustus. Na de dooi bleef er niet meer over dan een skelet van zwarte takken en bevroren nieuwe loten die een intrieste aanblik gaven. Op diverse tuinsites werd veel gemeld en geklaagd, maar iets van een constructieve raad of over effectieve aanpak kon ik niet vinden.
Tenslotte vond ik wel een o6 nummer van een kweker, die mij kon adviseren hoe te handelen. Bij deze dus: Snoei alle zwarte en bruine takken weg.Snoei vervolgens, van de takken die de basis vormen, een derde terug. Controleer of er nog leven in deze takken zijn. Droog en bruin = dood. Redelijk groen of sappig = nog enigszins leven. Geef volop voeding, vocht bij de voet. Zit er nog steeds geen leven in snoei dan na een paar weken terug tot 30 cm boven de grond. Belangrijk is vooral of het occulatiepunt goed diep onder de aarde zit. Mijn roos is inmiddels teruggesnoeid tot 1/3 van de oorspronkelijke vorm. Ik hoop dat hij volgend jaar weer een beetje lijkt op deze foto van mijn Graham Thomas roos in volle glorie, ongeveer twee jaar geleden.
