Hertshoorn, mieren en schildluis

Ik heb regelmatig vragen moeten beantwoorden
over de schildluis bij de Hertshoorn en was altijd weer blij dat deze plaag mij nog bespaard was gebleven.
 Vanwege het  zachte kwetsbare blad is het spuiten met zeepmiddelen niet echt een geschikte oplossing. Dit voorjaar zag ik bij mijn exemplaar tot mijn schrik een ongekende interesse bij de mieren. Zij bleken inmiddels al een mooi spoor te hebben gelegd naar de plant. Ook zag ik  regelmatig zoveel mieren over de bladeren lopen dat bij mij de alarmbellen begonnen te rinkelen. Na een nauwkeurige controle constateerde ik inderdaad het plakkerige honingdauw  dat wordt afgescheiden door de schildluis (ook door bladluizen overigens) en ook de schildluizen onder en aan de zijkant van de bladeren. De mieren had zich inmiddels verschanst in de bruine schutbladen van de plant.
Om de kwetsbare zachte donsvacht van de bladeren te ontzien was voorzichtige aanpak geboden. De grootste luizen kon ik er nog wel met de nagel of een tandenstoker afwippen. De kleinere exemplaren heb ik aangestipt met een wattenstaafje gedoopt in de spiritus. De omgeving van de plant (houten tafeltje, de keramieken schaal waarin de plant staat met een doek met azijn afgenomen. Daar goed bij opgelet dat ik geen azijn op de plant morste. Vervolgens met een plantenspuit goed tussen de bruine schutbladeren gespoten om de mieren te verjagen.
Eén en andere de daarop volgende weken goed opgelet en iedere keer adequaat gereageerd op mier en luis. De plant is momenteel weer mier en luis vrij en ziet er weer gezond uit.   

Strelitzia = weer in de knop na scheuren en delen.

De Strelitzia was vorig jaar weer eens uit zijn pot gegroeid. Omdat een nog grotere pot geen optie was heb ik maar besloten tot een drastische wortelsnoei, hoewel ik dit soort klussen liever voor het voorjaar bewaar. Maar de nood was aan de man dus knippen maar. Altijd weer een enge ondernemening want je hebt geen idee welke wortel waarbij hoort.

Blad

Verder heb ik de strelitzia die ik bij mijn vorige snoei avontuur had geslpitst, nogmaals moeten delen, maar daarover straks meer.

De originele plant,  na zijn snoeibeurt weer terug in de pot gezet met verse aarde erbij en een klein schietgebedje gedaan. En eureka, na twee nieuwe bladeren heeft de Strelitzia geen één  maar jaja twee bloemknoppen. Deze ga ik weer op de voet volgen maar ik verwacht zo eind september wel dat hij hij in de bloei staat.De andere Strelitzia had duidelijk 2 groeipunten. Dus ook hier heb ik het mes maar ingezet en kwam uit op twee nieuwe planten, waarvan ik er één in een plastic pot en de andere in een aardewerk pot heb gezet. Deze staan nu bij resp. mijn zoon en mijn dochter. Ook bij deze hebben zich zijn inmiddels nieuwe bladeren ontwikkeld, maar een bloemknop heeft zich nog niet gemeld. Wel ben ik nieuwsgierig hoe de groeiwijze zich ontwikkelt ten aanzien van aardewerk en plastic pot. Vooral met betrekking tot het water geven. In een plastic pot heb je nl nagenoeg geen verdamping wat ook effect heeft op de verzuring van de aarde.

Bloemknop

Bloemknop

Eén van de twee gesplitste planten

Inmiddels zitten wij in januari 2020. De plant in de plastic pot heeft inmiddels een fraaie bloem (zie foto hieronder). De strelitzia in de aardewerk pot krijgt nu een tweede blad.